Lizbon’un dar sokaklarında dolaşırken, beklenmedik bir köşe başında karşıma çıkan bu küçücük pastane, günün en tatlı sürpriziydi. Raflarda sıralanmış onlarca Pastel de Nata, taze pişmiş karamel kokusuyla insanı adeta çağırıyordu. Sıcak, çıtır çıtır bir hamurun içinden taşan vanilyalı krema; üstündeki hafif yanık izleriyle güneşin Portekiz versiyonu gibi. Dışarıda geçen tramvayların sesine karışan kahkaha sesleri eşliğinde, tek lokmalık bir huzur. Lizbon’u özlemek için bazen sadece bir ısırık yeter.
Yorumlar
Yorum Gönder