Lizbon’un kalbinden akıp geçen Tagus Nehri, gün batımında bambaşka bir kimliğe bürünür.
Suların üstünde süzülen tekneler, altın rengine boyanmış bir rüya gibidir.
Nehir kenarındaki taş yollarda yürüyenler, güneşin son ışıklarını elleriyle yakalamaya çalışır gibi...
Bir köşede gençler gitar çalıyor, yaşlılar banklarda sohbet ediyor, çocuklar ellerinde dondurmalarla koşuşturuyor.
Sakin bir günün sonunda, Lizbon’un ruhu yine Tagus’un kıyısında buluşuyor.
Şehir yavaşça geceye hazırlanıyor; ama kimse bu büyülü anı kaçırmak istemiyor.
Yorumlar
Yorum Gönder